* ⧪ Ένα χρόνο νωρίτερα...* ⧪
22 Νοεμβρίου
Γειά σου, Κόσμε!
Αποφάσισα ν' αρχίσω ένα μπλόγκ.
Αυτό το μπλογκ.
Αναρωτιέστε γιατί;
Ξέρετε πώς είναι όταν κουνάτε μια Κόκα Κόλα και μετά την ανοίγετε και πετάγεται παντού; Ε, λοιπόν ακριβώς έτσι νιώθω αυτή τη στιγμή. Μέσα μου βράζουν ένα σωρό πράγματα που θέλω να πω, αλλά δεν έχω την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για να τα πω φωναχτά.
Κάποτε ο μπαμπάς μου μού είπε ν' αρχίσω να κρατώ ημερολόγιο. Θεωρούσε ότι το ημερολόγιο είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να εκφράζουμε τις βαθιές μας σκέψεις. Είπε επίσης, ότι θα ήταν πολύ ωραία να μπορώ να το κοιτάζω όταν θα γεράσω και ότι "θα με έκανε πραγματικά να εκτιμήσω τα εφηβικά μου χρόνια".Χμμμ, έχει περάσει τόσος καιρός από τότε που εκείνος ήταν έφηβος, που προφανώς έχει ξεχάσει πώς είναι να είσαι έφηβος.
Παρ' όλα αυτά, προσπάθησα να κρατήσω ημερολόγιο. Κατάφερα να γράψω τρεις φορές πριν τα παρατήσω., Σχεδόν όλα όσα σημείωσα ήταν του στυλ:
Σήμερα έβρεξε..τα καινούρια μου παπούτσια καταστράφηκαν. Η Τζένι σκεφτόταν να κάνει κοπάνα απ΄τα Μαθηματικά. Η μύτη του Τζον Μπάρι μάτωσε στο μάθημα της Βιολογίας, γιατί έχωσε μέσα ένα μολύβι. Τον κορόϊδεψα. Δεν αντέδρασε. Ήταν παράξενο. Νύχτα.
Δε θυμίζει ακριβώς το Ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόνουνς, σωστά; Μάλλον κάτι σαν ¨δεν μπορώ να μπω στον κόπο".
Η σκέψη ότι θα γράφω διάφορα πράγματα προς τον εαυτό μου σ' ένα ημερολόγιο, μου φαίνεται κάπως άσκοπη, για να είμαι ειλικρινής.
Η σκέψη ότι θα γράφω διάφορα πράγματα προς τον εαυτό μου σ' ένα ημερολόγιο μου φαίνεται κάπως άσκοπη, για να είμαι ειλικρινής.
Εγώ θέλω να νιώθω ότι κάποιος, κάπου, θα μπορεί να διαβάζει αυτό που έχω να πω.
Γι΄αυτό αποφάσισα να ξεκινήσω αυτό το μπλογκ - για να μπορώ να λέω ακριβώς αυτά που θέλω, όταν θέλω και με τον τρόπο που θέλω και κάποιος να τα διαβάζει. Και για να μη χρειάζεται ν΄ανησυχώ μήπως αυτά που θέλω να πω ακουστούν ξενέρωτα ή με κάνουν να φανώ ηλίθια ή να χάσω τους φίλους μου.
Γι΄αυτό το λόγο τούτο το μπλογκ είναι ανώνυμο.
Για να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου.]
Ο καλύτερος μου φίλος, ο Γουίκι (δεν είναι αυτό το αληθινό του όνομα, εννοείται- δεν μπορώ να αναφέρω το αληθινό του όνομα διότι τότε τι σόϊ ανώνυμο μπλογκ θα έγραφα;), θα σχολίαζε το ότι πρέπει να γράφω ανώνυμα για να είμαι ο εαυτός μου ως "τραγωδία επικών διαστάσεων". Τι ξέρει όμως αυτός; Εκείνος δεν είναι κορίτσι στην εφηβεία με προβλήματα άγχους. (Είναι αγόρι στην εφηβεία με προβλήματα με τους γονείς του, αλλά αυτή είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία).
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν φταίει το ότι είμαι κορίτσι στην εφηβεία που έχω προβλήματα άγχους. Ας μη γελιόμαστε - υπάρχουν ένα σωρό πράγματα για να αγχωθώ.
Αυτό ήταν ένα μικρό απόσπασμα από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΚΟΡΙΤΣΙ ON LINE, της ZOE SUGG, της νεαρής κοπέλας που είναι περισσότερο γνωστή με το όνομα Zoella, και τα blogs της για την ομορφιά, τη μόδα και το lifestyle επισκέπτονται εκατομμύρια χρήστες του you tube.
Τι λέτε;Σας φαίνεται ενδιαφέρον;
Βιβλίο, Πολιτισμός
