Ticker

9/recent/ticker-posts

Header Ads Widget

Η κινηματογραφική όψη του Γρηγορίου Ξενόπουλου, από τον Θανάση Αγάθο

Η κινηματογραφική όψη του Γρηγορίου Ξενόπουλου,
από τον Θανάση Αγάθο και τις Εκδόσεις Γκοβόστη
Με το χρονογράφημά του "Εις τον κινηματογράφον"¨, στην εφημερίδα Καιροί τον Αύγουστο 1910, ο Ξενόπουλος απαντά, κατά κάποιον τρόπο, σε δημοσίευμα του περιοδικού Πινακοθήκη, σύμφωνα με το οποίο ο συγγραφέας θα όφειλε να αναιρέσει την "¨κατηγορία" ότι το θεατρικό του έργο Πειρασμός είναι "κλεμμένο" από κινηματογραφική ταινία. Έτσι λοιπόν, με πολύ χιούμορ και αυτοσαρκασμό, ανοίγει το χρονογράφημα με την επισήμανση ότι τάχα παρακολουθεί κινηματογράφο για να αντλεί θέματα για τα θεατρικά του έργα: "Κάπου-κάπου πηγαίνω να βλέπω: υπάρχει καμμία ταινία διά δράμα, κωμωδίαν ή φάρσαν; Δεν έχω, ξεύρετε, θέμα δια το ερχόμενον θεατρικόν καλοκαίρι και πρέπει να πάρω τα μέτρα μου από τώρα...". Ο συγγραφέας εξηγεί ότι δεν είναι δυνατόν να απαντά σε όλες τις κατηγορίες που εκτοξεύονται σε βάρος του, διότι ο κόσμος δεν τρώγει άχερα δια να μη ξεχωρίζη τους τιμίους ανθρώπους από τους κακούργους", παραδέχεται, ωστόσο, ότι πηγαίνει ενίοτε στον κινηματογράφο, αυτό άλλωστε κάνουν και οι περισσότεροι Αθηναίοι "χωρίς να είνε κλεπτομανείς και φαίνεται ότι διασκεδάζουν καλά". Ο Ξενόπουλος, δίνει, επίσης τη χρήσιμη πληροφορία ότι τα βράδια κανένα  θέατρο δεν έχει τόσους θεατές όσους ο κινηματογράφος του Ζαχαράτου στο Σύνταγμα, όπου με πολλή δυσκολία κατορθώνει να εξασφαλίσει και ο ίδιος θέση, καθώς εκεί δεν ισχύουν τα δημοσιογραφικά "διαρκή" εισιτήρια. Με γλαφυρό τρόπο ο χρονογράφος περιγράφει την κοσμοσυρροή που παρατηρείται κάθε βράδυ στον εν λόγω χώρο: "Και εάν δεν ευρίσκετο κανέν υποχρεωτικόν γκαρσόνι να μου σφηνώση εν κάθισμα μεταξύ δύο ξένων τραπεζιών και να μου φέρη εν μικροσκοπικόν τραπεζάκι που μόλις να χωρή εις το απηγορευμένον μέρος, θα εκινδεύνευα πολλάκις να μείνω όρθιος μεταξύ των θεατών, οι οποίοι συνωστίζονται περί τα καθίσματα, όπως εις τας αγρίας πιένας των θεάτρων. Κάθε βράδυ, ο Κινηματογράφος του Ζαχαράτου έχει πιέναν. Όλα τα καθίσματα πιασμένα, και ολόγυρα τείχος πυκνόν από ορθίους θεατάς". Το κείμενο δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσία της ορχήστρας που συνοδεύει τα επί της οθόνης τεκταινόμενα, της "τελείας" ορχήστρας των αδελφών Κρασσά, η οποία εντάσσεται τόσο οργανικά στην κινηματογραφική προβολή, ώστε είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος αν "εις τα διαλείμματα του Κινηματογράφου παίζει μουσική" ή "εις τα διαλείμματα της μουσικής λειτουργεί ο Κινηματογράφος".
Απόσπασμα από το βιβλίο, σελ. 27 και 28