Διαμεσολαβώντας θέματα φύλου, έμφυλης βίας, σεξεργασίας, νεωτερισμού και παράδοσης και ιστορικής μνήμης, μεταξύ άλλων, η φιλμογραφία της Πλυτά αποτελεί ένα μοναδικό αρχείο της μεταπολεμικής Ελλάδας και ταυτόχρονα μία πρόωρη φεμινιστική φωνή που αμφισβήτησε τόσο ιδεολογικές όσο και ειδολογικές συμβάσεις. Η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτρια βρέθηκε νωρίς εκεί που κανείς δεν την περίμενε. Τώρα, επιστρέφει για να μείνει.
|
0 Σχόλια
Εσείς, τι λέτε;