«Μια μέρα θα γράψω την αυτοβιογραφία μου. Θα ήθελα να τη γράψω εγώ η ίδια, ώστε να φωτίσω καλύτερα τα γεγονότα. Έχουν ειπωθεί τόσο πολλά ψέματα για μένα…» Το είπε και το έκανε η μεγάλη Ελληνίδα Ντίβα . Έγραψε την αυτοβιογραφία της 44 χρόνια μετά το θάνατο της δια χειρός Τομ Βολφ.
«Μαρία Κάλλας, Γράμματα και αναμνήσεις» είναι ο τίτλος του βιβλίου του δημοσιογράφου Τομ Βολφ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη» σε μετάφραση Ανδρέα Παππά.
Το εντυπωσιακό είναι πως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γραμμένο ουσιαστικά από την ίδια την Μαρία Κάλλας, καθώς εμπεριέχει. επιστολές που στέλνει η ίδια ή στέλνουν σε εκείνη σημαντικοί άνθρωποι, καθώς και δύο αυτοβιογραφικά κείμενα το ένα γραμμένο το 1957 και το άλλο από το 1977, όταν αποπειράθηκε ξανά να γράψει την βιογραφία της.
Πώς αποφάσισε να γράψει την βιογραφία της
Μέσα από τα δύο ιδιόχειρα σημειώματά της η μεγάλη Ελληνίδα ντίβα αποκαλύπτει τι θέλει να μάθει ο κόσμος μέσα από την βιογραφία της. «Απεχθάνομαι να μιλώ για τον εαυτό μου.» «…» « Δυστυχώς βέβαια, ακριβώς επειδή αφήνω τους άλλους να μιλούν, βρέθηκα να πρωταγωνιστώ σε ανυπόστατα σκάνδαλα που κάνουν τον γύρο του κόσμου. Προκειμένου να διορθώσω τις τόσες ανακρίβειες, αποφάσισα τώρα, αν και με μια κάποια επιφύλαξη, να αναφερθώ στους κυριότερους σταθμούς της προσωπικής μου ζωής και της καλλιτεχνικής μου πορείας.
Πώς περιγράφει η Μαρία Κάλλας τον εαυτό της
Η Μαρία Κάλλας ξεμπλέκει το κουβάρι της ζωής της ξεκινώντας από την ημέρα της γέννησης της. «Γεννήθηκα στη Νέα Υόρκη, στο ζώδιο του Τοξότη, το πρωινό της 2ας ή 4ης Δεκεμβρίου. Δεν μπορώ να γνωρίζω με ακρίβεια, όπως για ό,τι άλλο με αφορά, καθώς το διαβατήριο γράφει πως γεννήθηκα στις 2 Δεκεμβρίου, ενώ η μητέρα μου υποστηρίζει πως με έφερε στον κόσμο στις 4. Διαλέξτε εσείς την ημερομηνία που σας αρέσει περισσότερο.» «Στο ληξιαρχείο δηλώθηκα Μαρία Άννα Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου. Οι γονείς μου είναι Έλληνες και οι δυο: η μητέρα μου, Ευαγγελία Δημητριάδου, κατάγεται από οικογένεια στρατιωτικών από τη Στυλίδα, ενώ ο πατέρας μου είναι γιος αγροτών με καταγωγή από τον Μελιγαλά. Αφότου παντρεύτηκαν, εγκαταστάθηκαν στον Μελιγαλά, όπου ο πατέρας μου διατηρούσε φαρμακείο, μια αρκετά επικερδή επιχείρηση. «Όσο για την κλίση μου, δεν υπήρξε ποτέ αμφιβολία. Ο πατέρας μου λέει πως τραγουδούσα από την κούνια, με φωνή τόσο διαπεραστική ώστε οι γείτονες είχαν σαστίσει».
Η θυελλώδης σχέση με την μητέρα της και το διαζύγιο των γονιών της.
Το 1937 , μετά το διαζύγιο των γονιών της, εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της και τη μεγάλη αδελφή της στην Αθήνα και ξεκίνησε μαθήματα σολφέζ στο Εθνικό Ωδείο.
Οι επιστολές που αφορούν στην μητέρα της αποκαλύπτουν την ταραχώδη σχέση που είχε μαζί της. «Στην αυστηρότητά της οφείλω το γεγονός πως σήμερα, μόλις στα τριάντα τρία μου χρόνια, έχω πλατιά και βαθιά καλλιτεχνική πείρα. Από την άλλη ωστόσο, μου στέρησε τις χαρές της νιότης και τις αθώες, δροσερές, γλυκές, αναντικατάστατες απολαύσεις της.», έγραψε για την μητέρα της.
Οι πολλαπλές απορρίψεις και τα προβλήματα βάρους
Το 1940 προσλήφθηκε στη Λυρική Σκηνή του τότε Βασιλικού Θεάτρου και το 1941 πρωτοεμφανίστηκε ως «Βεατρίκη» Εκείνο το διάστημα αντιμετωπίζει προβλήματα με το βάρος της. Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στη γενέτειρά της, όπου ζούσε ο πατέρας της, με όνειρο τη διεθνή της καριέρα.. Παρότι έμεινε άνεργη έως το 1947, δεν το έβαλε κάτω. Τελικά επιλέγεται να ερμηνεύσει την «Τζιοκόντα» στην Αρένα της Βερόνας. Εκεί γνωρίζει τον βιομήχανο Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι που έμελλε να γίνει σύζυγός της.
Η σχέση εξάρτησης με τον πρώτο σύζυγο της και η ιδιόχειρη διαθήκη
«Μπατίστα μου, είμαι ολόκληρη δική σου, έως το πιο μύχιο συναίσθημά μου, έως την παραμικρή μου σκέψη. Ζω για σένα. Οι επιθυμίες σου είναι και δικές μου. Θα κάνω ό,τι θελήσεις, αλλά μην πάρεις αυτή την αγάπη και την κλειδώσεις στο συρτάρι σου. Προσπάθησε να την αγκαλιάσεις. Έχω ανάγκη τη φροντίδα σου», έγραψε στο σύζυγο της το 1947.»
Στις 24 Απριλίου του 1954, σε ηλικία 31 ετών, η Μαρία συντάσσει μια ιδιόχειρη διαθήκη της με την οποία χρίζει μοναδικό κληρονόμο τον σύζυγό της. Μετά τον επίσημο χωρισμό τους, εκείνος χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο έγγραφο για να διεκδικήσει την περιουσία της.
Η γνωριμία με τον Ωνάση
Ο Μαρία Κάλλας γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση το 1957 σε μια δεξίωση που διοργάνωσε η γνωστή κοσμικογράφος της εποχής, Έλσα Μάξγουελ. Ο έρωτας φούντωσε δύο χρόνια μετά, όταν ο Έλληνας μεγιστάνας προσκάλεσε την μεγάλη ντίβα και τον σύζυγό της σε κρουαζιέρα με την πολυτελή θαλαμηγό του.
Στις 28 Αυγούστου 1959 η Κάλλας γράφει σε φιλικό της ζευγάρι και τους γνωστοποιεί τον χωρισμό της με τον σύζυγο της :«Φοβάμαι ότι πρέπει να σας πω τα άσχημα νέα, που προφανώς θα σας σοκάρουν. Σας παρακαλώ, πάντως, να μην πείτε προς το παρόν τίποτε και σε κανέναν. Χωρίζω με τον Μπατίστα», ενώ σε επιστολή που αποστέλλει στην πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό γράφει στο τέλος: «Φιλιά και στους δυο σας από τον Αρίστο».
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν ο μεγάλος έρωτας της Μαρίας Κάλλας . Η ερωτική επιστολή προς τον άντρα της ζωής της , στις 30 Ιανουαρίου του 1968 είναι καθηλωτική : «Σ’ αγαπώ με όλο μου το σώμα και με όλη μου την ψυχή και μοναδική μου ευχή είναι να νιώθεις κι εσύ το ίδιο. Προσπάθησε, προσπάθησε κι εσύ σε παρακαλώ να μείνουμε μαζί, ενωμένοι για πάντα, γιατί έχω ανάγκη την παντοτινή σου αγάπη και τον παντοτινό σου σεβασμό.
Είμαι δική σου, μπορείς να με κάνεις ό,τι θέλεις.
Η ψυχή σου, Μαρία».
Έξι μήνες μετά, η Μαρία Κάλλας και ο Αριστοτέλης Ωνάσης χωρίζουν , αφού ο Έλληνας Κροίσος συνάπτει σχέση με την Τζάκι Κέννεντυ. Στην αλληλογραφία με τη φίλη της Ελβίρα Ντε Ιντάλγκο τον Ιούνιο του 1968 εξομολογείται τα συναισθήματα θυμού που έχει για το Ωνάση «Πρόκειται για άνθρωπο ανεύθυνο, που τελικά η συμπεριφορά του με κάνει και αηδιάζω».
Η «Τραβιάτα» του Φράνκο Τζαφιρέλλι που δεν γυρίστηκε πότε και η συναυλία που δεν έγινε
Όσον αφορά στα επαγγελματικά της σχέδια που δεν υλοποιήθηκαν, ξεχωρίζουν :ένα γράμμα από το σκηνοθέτη Φράνκο Τζαφιρέλλι στις 26 Ιουνίου 1958, ο οποίος μιλάει στην Κάλλας για την προσπάθειά του να γυριστεί σε ταινία η «Τραβιάτα», κάτι που δυστυχώς δεν έγινε ποτέ και η επιστολή που συνέταξε μετά την ακύρωση των συναυλιών στο Ηρώδειο όταν αντιμετωπίζει προβλήματα με την φωνή της στην οποία έγραφε «Δεν είμαι φτιαγμένη για χυδαίους υπαινιγμούς, χαμηλού επιπέδου φήμες, ευτελείς καιροσκοπισμούς», γράφει σε κάποιο σημείο και συνεχίζει: «Οσον αφορά τις χυδαιότητες και τις ανοησίες ακατονόμαστων προσώπων, τη μοχθηρία κάποιων άλλων, τους οδυρμούς εκείνων που τώρα θυμούνται πως είναι συγγενείς μου ή υποτιθέμενοι ευεργέτες μου, δεν έχω τίποτε να πω. Ας εξετάσει καθένας τη συνείδησή του και ας αναζητήσει εκεί τις απαντήσεις».
Η επικοινωνία με την Τζάκι
Στο βιβλίο αποκαλύπτονται και τρεις επιστολές που αντάλλαξαν η Τζάκι Κέννεντυ με τη Μαρία Κάλλας τον Ιούλιο του 1963, όταν η τότε πρώτη κυρία των ΗΠΑ ζήτησε από την Κάλλας, αν ήταν εφικτό, να τραγουδήσει στον Λευκό Οίκο την 1η Οκτωβρίου. Η συναυλία δεν θα γίνει ποτέ εξαιτίας της δολοφονίας του προέδρου. Οι δύο κυρίες συναντήθηκαν τελικά μετά από χρόνια σε ένα απίστευτο παιχνίδι της μοίρας.
Η μοιραία σχέση με τον Αρίστο
Ο Ωνάσης ήταν σίγουρα το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην ζωή της Κάλας. Η αναφορά σε αυτόν στο τέλος του βιβλίου συγκλονίζει.
«Η μοίρα ήταν αυτή που γέννησε τη σχέση μου με τον Αρίστο. Ναι, η αγάπη μας ήταν αμοιβαία. Ο Αρίστος ήταν αξιολάτρευτος, ευθύς, ατρόμητος».
«Όταν είδα τον Αρίστο στο νοσοκομείο λίγο προτού πεθάνει ήταν ήρεμος και νομίζω συμφιλιωμένος με τον εαυτό του. Δεν μιλήσαμε για τις παλιές καλές μέρες που ζήσαμε μαζί. Άλλωστε ούτε και για οτιδήποτε άλλο είπαμε πολλά. Πιο πολύ επικοινωνούσαμε με την σιωπή. Όταν έφευγα, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να μου πει: “Σε αγάπησα. Όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο, αλλά όσο καλύτερα και όσο περισσότερο μπορούσα”» Και καταλήγει αναφέροντας «Όταν πέθανε ο Αρίστος, ένιωσα σαν να χήρεψα».
Η Μαρία Κάλλας Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 , μόνη της, στο σπίτι της στο Παρίσι, από καρδιακή ανακοπή.
vwoman.gr
