"Κάναμε παρέα 15 ολόκληρα χρόνια, περνούσαμε μαζί όσες περισσότερες ώρες μπορούσαμε, τρέχαμε τα πρωϊνά σε δρόμους εξοχικούς, ήσυχους, την Άνοιξη, λίγο πριν φύγω για τη δουλειά, περπατούσαμε μαζί τα απογεύματα, φύγαμε σε βόλτες και εκδρομές μαζί με φίλους αγαπημένους, ταξιδέψαμε σε τόπους άλλους, ανεβήκαμε σε αυτοκίνητα, μηχανές και αεροπλάνα για να φτάσουμε εκεί που έπρεπε, ζήσαμε ο ένας απέναντι απ' τον άλλον όλες τις απώλειες των χρόνων αυτών, με περίμενε με την ίδια πάντα χαρά στην υποδοχή που μου έκανε καθημερινά, όσο και αν μεγάλωνε, όσο και αν γερνούσε, με αγάπησε χωρίς όρια είτε ήμουν καλή, είτε είχα νεύρα, είτε πάχαινα, είτε αδυνάτιζα, άσχημη ή όμορφη, χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς ταλαντεύσεις, απορρίψεις και αρνητισμό. Με αγάπησε, με προστάτευσε, με φύλαξε, με λάτρεψε.Και τώρα γέρασε πολύ. Δεν βλέπει καλά, ακούει ελάχιστα, τα πόδια του αδυνάτισαν και πέφτει συχνά κάτω από αδυναμία, θέλει βοήθεια για να φάει και να πιει νερό, άλλαξε, δεν είναι εκείνος ο αγέρωχος, ο άφοβος, ο παράτολμος που ήταν τόσα χρόνια, άλλαξε πολύ. Κάτι όμως δεν άλλαξε καθόλου μα καθόλου, ειλικρινά, αφού πάντα, με όση λιγοστή δύναμη και αν του έχει απομείνει, με όση μικρή ένταση και αν μπορεί να το εκδηλώσει, κάτι παραμένει σταθερό και αναλλοίωτο. Η αγάπη του για μένα. Μόλις νοιώσει ότι μπήκα σπίτι, (επειδή μόνο έτσι μπορώ πια να το εξηγήσω, ότι "νοιώθει" την παρουσία μου στο χώρο), η ματιά του ζωηρεύει, το κεφάλι του ανασηκώνεται για να με ψάξει, να με δει, η αλάνθαστη ένδειξη χαράς ξεκινάει και πάλι τον χορό της...κουνάει την ουρά του και περιμένει να πάω κοντά του, να τον αγκαλιάσω, να του ψιθυρίσω τα λόγια αγάπης που έχουν γίνει για μας κώδικας επικοινωνίας πια, "αγοράκι μου, γλυκέ μου, καλέ μου", για να ακουμπήσει μετά το κεφαλάκι του στην παλάμη μου και να μην το πάρει από εκεί, μέχρι ένας ύπνος γαλήνιος να τον συντροφεύσει και πάλι.Δεν θα επέμβω στον δρόμο του. Δεν θα κάνω τίποτα περιττό, από τη στιγμή που δεν πονάει (όπως με διαβεβαίωσε ο γιατρός) και δεν υποφέρει. Θα περιμένω δίπλα του τη στιγμή που θα με αποχαιρετήσει για πάντα για να ξεκινήσει το τελευταίο μεγάλο ταξίδι της ζωής του και θα του ανταποδώσω μέχρι την τελευταία στιγμή όλη την άδολη και απέραντη αγάπη που μου χάρισε, κάνοντάς με να νοιώθω μοναδική και αναντικατάστατη. Όπως θα είναι και εκείνος για μένα. Ο σύντροφος που με καταλάβαινε χωρίς λόγια περιττά και εξηγήσεις ανούσιες, εκείνος που με δέχτηκε ακριβώς όπως ήμουν, γι΄αυτό που ήμουν, ο ίδιος που 15 χρόνια τώρα ήταν εκεί, πάντα δίπλα μου.Όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν θα πάψω να τον αγαπώ, όσος χρόνος και αν κυλήσει δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Καλό σου δρόμο αγόρι μου, γλυκέ μου, καλέ μου"!
Κάπως έτσι, μου μίλησε σήμερα μια γλυκύτατη κοπέλα, σε μια παραλία, για τον σκύλο της, που τον υποβάσταζε με απίστευτη γαλήνη και υπομονή πολλή ώρα, ώστε εκείνος να μπορέσει να κάνει 2-3 δειλά και δύσκολα βήματα, να μυρίσει τη θάλασσα που τόσο αγαπούσε, όπως μου είπε, να χαρεί τον ήλιο, τον αέρα, την αγάπη της.
Χωρίς όρους, σε ανταπόδοση της αγάπης που της έδωσε, χωρίς όρια, όπως του αξίζει...!
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που έχουν ή είχαν την τύχη να ζήσουν μια αγάπη σαν αυτήν και να την εκτιμήσουν...!
#Personal thoughts and feelings
