Η Σάντυ Τσαντάκη είναι δημοσιογράφος, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι επιτυχημένη δημοσιογράφος, όπως επιτυχημένη είναι σε πολλούς τομείς -διαφορετικούς μεταξύ τους- σε πολλούς ρόλους, σε διαφορετικές εκφάνσεις.
Έχει γράψει κριτικές, άρθρα, κείμενα, έχει πάρει συνεντεύξεις από πολλούς διάσημους ανθρώπους (Tom Ford, Al Di Meola, Dennis Hopper, Diane von Furstenberg...).
Έχει - αν και πολύ νέα- ένα ιδιαίτερα πλούσιο επαγγελματικό βιογραφικό, απολαμβάνει την ευτυχία της δικής της οικογένειας, διαθέτει πηγαία και αστείρευτη διάθεση για γράψιμο και δημιουργία, ταξίδια και μουσική, κέφι και για όλα αυτά που δίνουν χρώμα στη ζωή μας, ενώ τα μοιράζεται γενναιόδωρα μαζί μας, μάς τα μεταδίδει, μέσα από τα -ομοίως- "πολύχρωμα" κείμενά της.
Είναι ευρηματική, πρωτότυπη, εφευρετική, ...μέχρι που σχεδίασε, μαζί με την Ελένη Κουλουβάτου, ένα τάβλι εύχρηστο, πρωτότυπο, "οικολογικό", που επιτρέπει στους λάτρεις του να το μεταφέρουν μαζί τους, όπου και αν πάνε. Κυριολεκτικά.
Είναι ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα, που δεν σου επιτρέπει να αγνοήσεις τη χαρούμενη, την ωραία πλευρά της ζωής. Είναι, πάνω απ' όλα, ποιοτική και αυθεντική.
Έχει - αν και πολύ νέα- ένα ιδιαίτερα πλούσιο επαγγελματικό βιογραφικό, απολαμβάνει την ευτυχία της δικής της οικογένειας, διαθέτει πηγαία και αστείρευτη διάθεση για γράψιμο και δημιουργία, ταξίδια και μουσική, κέφι και για όλα αυτά που δίνουν χρώμα στη ζωή μας, ενώ τα μοιράζεται γενναιόδωρα μαζί μας, μάς τα μεταδίδει, μέσα από τα -ομοίως- "πολύχρωμα" κείμενά της.
Είναι ευρηματική, πρωτότυπη, εφευρετική, ...μέχρι που σχεδίασε, μαζί με την Ελένη Κουλουβάτου, ένα τάβλι εύχρηστο, πρωτότυπο, "οικολογικό", που επιτρέπει στους λάτρεις του να το μεταφέρουν μαζί τους, όπου και αν πάνε. Κυριολεκτικά.
Είναι ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα, που δεν σου επιτρέπει να αγνοήσεις τη χαρούμενη, την ωραία πλευρά της ζωής. Είναι, πάνω απ' όλα, ποιοτική και αυθεντική.
 |
| Sandy Tsantaki |
Την Σάντυ Τσαντάκη δεν την γνώριζα προσωπικά, αλλά - σε μια έκρηξη ανεξήγητου για τα δεδομένα μου, θάρρους- της έκανα αίτηση φιλίας στο facebook, την οποία δέχτηκε χωρίς "ντιβίστικες" χρονοτριβές και στη συνέχεια, αφού παρακολούθησα για αρκετό καιρό την άκρως ενδιαφέρουσα και "πολύχρωμη" ιστοσελίδα της Sandy Times, τη ρώτησα αν μπορεί να μου παραχωρήσει μια συνέντευξη.
Αποδέχθηκε και πάλι άμεσα την πρότασή μου και μου απάντησε σε κάποιες ερωτήσεις που παρατίθενται εδώ... λίγες γραμμές πιο κάτω.
Δημόσια, οφείλω να την ευχαριστήσω θερμά τόσο για την αποδοχή "φιλίας" όσο και για την παραχώρηση της συνέντευξης.
Δημόσια, οφείλω να την ευχαριστήσω θερμά τόσο για την αποδοχή "φιλίας" όσο και για την παραχώρηση της συνέντευξης.
Δημόσια, επίσης, οφείλω να της ζητήσω συγγνώμη επειδή καθυστέρησα να αναρτήσω τη συνέντευξη αυτή για δύο λόγους. Ο πρώτος, ανούσιος μάλλον και τυπικός, είναι κάποια τεχνικά προβλήματα που αντιμετώπισα στο blog μου.
Ο δεύτερος, ο σημαντικός, είναι απλά το ότι δεν αποφάσιζα με ποιόν τρόπο ακριβώς να προλογίσω τη συνέντευξη αυτή ...τι να πω ακριβώς και τι να μην παραλείψω, ώστε να μην "αδικήσω" στο ελάχιστο τη ξεχωριστή προσωπικότητα και "γραφή" της Σάντυ Τσαντάκη.
Ο δεύτερος, ο σημαντικός, είναι απλά το ότι δεν αποφάσιζα με ποιόν τρόπο ακριβώς να προλογίσω τη συνέντευξη αυτή ...τι να πω ακριβώς και τι να μην παραλείψω, ώστε να μην "αδικήσω" στο ελάχιστο τη ξεχωριστή προσωπικότητα και "γραφή" της Σάντυ Τσαντάκη.
Τελικά, αποφάσισα να σας αφήσω να κρίνετε μόνοι σας και σας "παρουσιάζω" με ιδιαίτερη χαρά την κα Σάντυ Τσαντάκη, την οποία θα σας συμβούλευα να γνωρίσετε καλύτερα και να μάθετε πολλά και ενδιαφέροντα, να περάσετε εν ολίγοις, πολύ ωραία, με μια "επίσκεψη" στο website της, όπου, με το απόλυτα προσωπικό της ύφος μάς παίρνει μαζί της σε ένα "ταξίδι" στην Τέχνη, τη Μόδα και την Ομορφιά, στο παιχνίδι, στη γνώση και την ενημέρωση. Να επισκεφθείτε -δηλαδή- το Sandy's Wonderland.
Η συνέντευξη...
Η συνέντευξη...
-Πώς θα μας συστήνατε τον εαυτό σας, με λίγες λέξεις;
"Παρατηρητής της ζωής, δημοσιογράφος, μαμά αλλά και παιδί. Μου αρέσει να παίζω με τα χρώματα, να γελάω δυνατά ακόμη κι όταν μέσα μου είμαι γκρίζα, να οδηγώ χωρίς προορισμό με ανοιχτό παράθυρο και δυνατή μουσική, να γράφω για ό,τι βλέπω και ό,τι φαντάζομαι ότι βλέπω, να φτιάχνω το κέφι των γύρω μου με τη διάθεσή μου, τα ρούχα μου, τις συχνές αλλαγές των μαλλιών μου, πάνω σε ψηλά τακούνια, να ταξιδεύω σε άλλες δεκαετίες, μουσικά, στυλιστικά, ουτοπικά και να επιστρέφω βιαστικά στο σήμερα για να μην χάσω ούτε λεπτό από την καθημερινότητα του τώρα.
- Αγαπάτε το γράψιμο. Εκείνο, πώς σας το ανταποδίδει;
"Αγαπώ το γράψιμο από τότε που ήμουνα στο σχολείο και έγραφα έξι σελίδες ιστορία, με δικά μου λόγια, εκθέσεις για ροζ άλογα και πράσινα σύννεφα, από τη μέρα που στα 18 μου βρέθηκα στην Αγγλία να παίρνω συνεντεύξεις στο δρόμο και μετά, από τη στιγμή που άρχισα να αμείβομαι για την αγάπη μου για το γράψιμο, στα περιοδικά, στην εφημερίδα, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση...Και τώρα με τους Sandy Times. Το γράψιμο μού το ανταποδίδει με συναισθήματα, ανθρώπους, κοινές εμπειρίες. ένα γράμμα από μια γυναίκα που δεν γνώρισα ποτέ κι όμως μας ενώνουν τόσες λέξεις. Και αποσιωπητικά.
- Με γοήτευσε και με συγκίνησε η φράση σας "χρώματα στην ψυχή...", σε ένα κείμενο του blog σας, Sandy Times. Είναι εύκολο να βάλουμε φωτεινά χρώματα στη ζωή μας, σήμερα;
"Χρώματα; Στην ψυχή; Που είναι τόσο μαύρη; Ή γκριζόμαυρη;
Καθόλου εύκολο. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα. Να βρίσκουμε τρόπους, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, να είμαστε καλά, να απολαμβάνουμε και να εναρμονιζόμαστε με τους χτύπους της καρδιάς μας, να βρίσκουμε λόγους να είμαστε καλά, να προσθέτουμε χρώματα, να τα φοράμε κιόλας, να προκαλούμε την αντανάκλαση της ευτυχίας γύρω μας. Εγώ το κάνω πάντως ή τουλάχιστον το προσπαθώ. Σπανίως φοράω μαύρα, κυκλοφορώ σαν ουράνιο τόξο, και στις τέσσερις εποχές του χρόνου. Αν κρίνω από τις αντιδράσεις των γύρω μου, τα χρώματα στην ψυχή φοριούνται μέσα κι έξω.
- Ποιό είναι το πιο τρελλό σας όνειρο;
"Δεν ξέρω αν έχω τρελλό όνειρο. Έχω πολλά τρελά όνειρα. Να ταξιδέψω ακόμη πιο πολύ και να γεμίσω βελάκια τον χάρτη μου. Να πετάξω με αερόστατο και παρά πέντε. Να κάνω καταδύσεις. Να μάθω ξιφασκία. Να γίνω sushi chef. Να πάρω συνέντευξη από τον Χαβιέ Μπαρδέμ. Να μένω για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ξενοδοχεία με ηλιόλουστα πρωινά. Να με φωτογραφίσει ο Tim Walker, ο πιο παραμυθάς σύγχρονος φωτογράφος μόδας. Να πάω στη Νέα Υόρκη για να μπορώ να τη συγκρίνω με το Τόκιο που τόσο αγάπησα. Να εκδώσω ένα γυαλιστερό περιοδικό για παιδιά. Να γράψω ένα βιβλίο για τα Χριστούγεννα. Να (ξα)ναδώ τον Άγιο Βασίλη.
-Καλοκαίρι, μεσημέρι, ζέστη, ήλιος, θάλασσα. Ποια ευτυχισμένη στιγμή σας φέρνουν αυτές οι λέξεις στο μυαλό από τα παιδικά σας χρόνια;
"Θυμάμαι να κρύβω τις πατούσες μου μέσα στην καυτή άμμο, γιατί ο μπαμπάς μου τις χαρακτήριζε βατραχοπέδιλα, να μαζεύουμε αχινούς και να τους τρώμε, να πηγαίνουμε στα θερινά σινεμά με κουβέρτες, να τρώμε γινωμένους γερμάδες με αλάτι, στην παραλία, και γκουρμέ χοτ-ντογκ της μαμάς με σπιτική σάλτσα ντομάτας, ψωμάκι-αφρό και λουκάνικο Φρανκφούρτης, τη συλλογή με ακρίδες που βύθιζα σε οινόπνευμα και κολλούσα στο μπλε τετράδιο, ταξίδια στην Ευρώπη με το αυτοκίνητο και τα πόδια-μαξιλάρι της αδελφής μου στη διάρκεια της διαδρομής, μαξιλαροπόλεμο, αγώνες στο μονόζυγο και στους κρίκους, βουτιές με ανοιχτά μάτια και κατακόρυφο με το ένα χέρι μέσα στο νερό, εξορμήσεις με θαλάσσιο ποδήλατο και κανό, φιλίες με παιδιά από άλλες χώρες σχεδόν με παντομίμα, βόλτες με πατίνια και ποδήλατο, χωρίς κράνος, ψάρεμα με πετονιά και κόρα για δόλωμα, ένα ζευγάρι κυάλια με χρωματιστούς φακούς από ένα βενζινάδικο κάπου στην Ιταλία σε κάποια στάση διακοπών...
- Άν είχατε ένα μαγικό ραβδί, ποιον αγαπημένο σας ήρωα παραμυθιού θα ζωντανεύατε;
"Το μαγικό ραβδί νομίζω ότι το έχω. Θα ζωντάνευα τον Πίτερ Παν, γιατί πετάει, ταξιδεύει παντού, παραμένει για πάντα νέος, γελάει πολύ, ξέρει να αγαπάει, είναι αρχηγός, ζει σε ένα μαγικό μέρος, δεν έχω πάει ποτέ στη Χώρα του Ποτέ, πολεμάει τους κακούς με στυλ, έχει πολλούς αληθινούς φίλους, δεν τον έχω δει να αρρωσταίνει, έχει κολλητή του μια μικροσκοπική νεράϊδα, ξέρει από ασημόσκονη, δεν οδηγεί, δεν εκνευρίζεται, πηγαίνει παντού πετώντας. Και θα μου μάθει και να πετάω...
7. Σε μια μάλλον άσχημη μέρα, τι είναι αυτό που σας φτιάχνει το κέφι;
"Τρώω κάτι που μου αρέσει. Σοκολάτα μέχρι να ζαλιστώ. Πίνω ζεστό νερό με λεμόνι ή πράσινο τσάι. Σε ποσότητα. Χορεύω. Κοιμάμαι. Ακούω μουσική και τραγουδάω. Ένα καυτό μπάνιο. Μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Στην παραλία. Χειμώνα ή καλοκαίρι. Παίρνω τηλέφωνο ή ακόμη καλύτερα συναντώ την αδελφή μου ή την καλύτερή μου φίλη. Λέω στις κόρες μου ότι είναι Παγκόσμια Ημέρα Ζουλήγματος και δεν τις αφήνω να φύγουν από την αγκαλιά μου. Κοιμάμαι. Και ξυπνάω.
- Τι είναι προτιμότερο; Μια ωραία γυναίκα, ή μια γυναίκα με στυλ;
"Για μένα δεν έχει σημασία να είσαι ωραία ή να έχεις στυλ.
Αυτό που είναι προτιμότερο είναι να μπορείς να χαμογελάς, να φροντίζεις τον εαυτό σου μέσα κι έξω, να γυμνάζεσαι, να προσέχεις τι τρως, χωρίς υπερβολές, να διαβάζεις, να μελετάς αυτά που σε ενδιαφέρουν, να βελτιώνεσαι, να γίνεσαι καλύτερος, να ζεις την ηλικία σου, να μην αγοράζεις τη βιτρίνα, να μην φοράς τις σελίδες των περιοδικών, να συμβουλεύεσαι τον καθρέφτη σου, να νιώθεις όμορφη, στο σπίτι, όταν περπατάς, όταν βγαίνεις έξω, τη μέρα, τη νύχτα, να έχεις στυλ, δικό σου στυλ, όχι δανεικό, αλλά στυλ που ταιριάζει απόλυτα στην προσωπικότητά σου.
Μια ωραία γυναίκα είναι μια χαμογελαστή γυναίκα, θετική και αισιόδοξη, που ξέρει να τολμά και να κερδίζει. Όπως λέει και το τραγούδι, "You're never fully dressed without a smile".
- Τι είναι ομορφιά για εσάς;
"Ομορφιά για μένα σημαίνει ζεστή καρδιά και αγκαλιά, καθαρό πρόσωπο, διάπλατο χαμόγελο, γενναιοδωρία, αλληλεγγύη, φιλία, θετική σκέψη, φροντίδα, υγεία, ψυχή, ανοιχτό βλέμμα, διάθεση για περιπέτεια, καλοσύνη, ευγένεια, εξέλιξη, προσπάθεια, συντροφικότητα, το χουρχουρητό μιας γάτας, η ανάποδη αγκαλιά ενός σκύλου που κάθεται ανάσκελα στο πάτωμα, παραδίνεται, σε εμπιστεύεται και περιμένει να τον χαϊδέψεις, ενώ ταυτόχρονα κουνάει την ουρά του, σκουπίζοντας το παρκέ ή το πεζοδρόμιο.
-Θα μπορούσατε να ζήσετε χωρίς σοκολάτα;
¨Φυσικά και θα μπορούσα. Είναι μεγάλη παγίδα να μην μπορούμε να αποκοπούμε από κάποιες συνήθειες και προσωπική άσκηση μαζί. Μπορεί να μην καπνίζω, να μην πίνω καφέ ή αλκοόλ, επειδή δεν μου άρεσαν ποτέ, αλλά η σοκολάτα αποτελεί για μένα θέμα είδος εθισμού. Υπήρχαν περίοδοι στη ζωή μου που έτρωγα σοκολάτα, σοκολατένιο γλυκό, σουφλέ, μους, τάρτα, σφολιάτα, πίτσα με σοκολάτα, μπανάνα με σοκολάτα, κρέπα με σοκολάτα, κάθε μέρα, και σήμερα έχω καταφέρει να ικανοποιούμαι με μαύρη σοκολάτα, ένα κομμάτι bitter σοκολάτα ή ακόμη και καθόλου. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν θα βγω έξω να φάω, το πρώτο πράγμα που κοιτάω στον κατάλογο δεν είναι τι γλυκά υπάρχουν. Προφιτερόλ; Χωρίς τα σουδάκια, παρακαλώ. Γιατί η σοκολάτα δεν νοθεύεται. Πρέπει να είναι ατόφια, χωρίς ποτό, εσπεριδοειδή, εκπλήξεις. 100% σοκολάτα σε μικρές ή μεγάλες δόσεις.
Όπως, σε μικρές ή μεγάλες δόσεις, θα σας προέτρεπα προσωπικά, χωρίς ενδοιασμό κανένα, να επισκέπτεστε καθημερινά το Sandy Times, κυρίως, για να περνάτε καλά.
...Κα Τσαντάκη, σας ευχαριστώ πολύ.
Ειρήνη Κάντζα
"Παρατηρητής της ζωής, δημοσιογράφος, μαμά αλλά και παιδί. Μου αρέσει να παίζω με τα χρώματα, να γελάω δυνατά ακόμη κι όταν μέσα μου είμαι γκρίζα, να οδηγώ χωρίς προορισμό με ανοιχτό παράθυρο και δυνατή μουσική, να γράφω για ό,τι βλέπω και ό,τι φαντάζομαι ότι βλέπω, να φτιάχνω το κέφι των γύρω μου με τη διάθεσή μου, τα ρούχα μου, τις συχνές αλλαγές των μαλλιών μου, πάνω σε ψηλά τακούνια, να ταξιδεύω σε άλλες δεκαετίες, μουσικά, στυλιστικά, ουτοπικά και να επιστρέφω βιαστικά στο σήμερα για να μην χάσω ούτε λεπτό από την καθημερινότητα του τώρα.
- Αγαπάτε το γράψιμο. Εκείνο, πώς σας το ανταποδίδει;
"Αγαπώ το γράψιμο από τότε που ήμουνα στο σχολείο και έγραφα έξι σελίδες ιστορία, με δικά μου λόγια, εκθέσεις για ροζ άλογα και πράσινα σύννεφα, από τη μέρα που στα 18 μου βρέθηκα στην Αγγλία να παίρνω συνεντεύξεις στο δρόμο και μετά, από τη στιγμή που άρχισα να αμείβομαι για την αγάπη μου για το γράψιμο, στα περιοδικά, στην εφημερίδα, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση...Και τώρα με τους Sandy Times. Το γράψιμο μού το ανταποδίδει με συναισθήματα, ανθρώπους, κοινές εμπειρίες. ένα γράμμα από μια γυναίκα που δεν γνώρισα ποτέ κι όμως μας ενώνουν τόσες λέξεις. Και αποσιωπητικά.
- Με γοήτευσε και με συγκίνησε η φράση σας "χρώματα στην ψυχή...", σε ένα κείμενο του blog σας, Sandy Times. Είναι εύκολο να βάλουμε φωτεινά χρώματα στη ζωή μας, σήμερα;
"Χρώματα; Στην ψυχή; Που είναι τόσο μαύρη; Ή γκριζόμαυρη;
Καθόλου εύκολο. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα. Να βρίσκουμε τρόπους, κάθε μέρα, κάθε στιγμή, να είμαστε καλά, να απολαμβάνουμε και να εναρμονιζόμαστε με τους χτύπους της καρδιάς μας, να βρίσκουμε λόγους να είμαστε καλά, να προσθέτουμε χρώματα, να τα φοράμε κιόλας, να προκαλούμε την αντανάκλαση της ευτυχίας γύρω μας. Εγώ το κάνω πάντως ή τουλάχιστον το προσπαθώ. Σπανίως φοράω μαύρα, κυκλοφορώ σαν ουράνιο τόξο, και στις τέσσερις εποχές του χρόνου. Αν κρίνω από τις αντιδράσεις των γύρω μου, τα χρώματα στην ψυχή φοριούνται μέσα κι έξω.
- Ποιό είναι το πιο τρελλό σας όνειρο;
"Δεν ξέρω αν έχω τρελλό όνειρο. Έχω πολλά τρελά όνειρα. Να ταξιδέψω ακόμη πιο πολύ και να γεμίσω βελάκια τον χάρτη μου. Να πετάξω με αερόστατο και παρά πέντε. Να κάνω καταδύσεις. Να μάθω ξιφασκία. Να γίνω sushi chef. Να πάρω συνέντευξη από τον Χαβιέ Μπαρδέμ. Να μένω για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ξενοδοχεία με ηλιόλουστα πρωινά. Να με φωτογραφίσει ο Tim Walker, ο πιο παραμυθάς σύγχρονος φωτογράφος μόδας. Να πάω στη Νέα Υόρκη για να μπορώ να τη συγκρίνω με το Τόκιο που τόσο αγάπησα. Να εκδώσω ένα γυαλιστερό περιοδικό για παιδιά. Να γράψω ένα βιβλίο για τα Χριστούγεννα. Να (ξα)ναδώ τον Άγιο Βασίλη.
-Καλοκαίρι, μεσημέρι, ζέστη, ήλιος, θάλασσα. Ποια ευτυχισμένη στιγμή σας φέρνουν αυτές οι λέξεις στο μυαλό από τα παιδικά σας χρόνια;
"Θυμάμαι να κρύβω τις πατούσες μου μέσα στην καυτή άμμο, γιατί ο μπαμπάς μου τις χαρακτήριζε βατραχοπέδιλα, να μαζεύουμε αχινούς και να τους τρώμε, να πηγαίνουμε στα θερινά σινεμά με κουβέρτες, να τρώμε γινωμένους γερμάδες με αλάτι, στην παραλία, και γκουρμέ χοτ-ντογκ της μαμάς με σπιτική σάλτσα ντομάτας, ψωμάκι-αφρό και λουκάνικο Φρανκφούρτης, τη συλλογή με ακρίδες που βύθιζα σε οινόπνευμα και κολλούσα στο μπλε τετράδιο, ταξίδια στην Ευρώπη με το αυτοκίνητο και τα πόδια-μαξιλάρι της αδελφής μου στη διάρκεια της διαδρομής, μαξιλαροπόλεμο, αγώνες στο μονόζυγο και στους κρίκους, βουτιές με ανοιχτά μάτια και κατακόρυφο με το ένα χέρι μέσα στο νερό, εξορμήσεις με θαλάσσιο ποδήλατο και κανό, φιλίες με παιδιά από άλλες χώρες σχεδόν με παντομίμα, βόλτες με πατίνια και ποδήλατο, χωρίς κράνος, ψάρεμα με πετονιά και κόρα για δόλωμα, ένα ζευγάρι κυάλια με χρωματιστούς φακούς από ένα βενζινάδικο κάπου στην Ιταλία σε κάποια στάση διακοπών...
- Άν είχατε ένα μαγικό ραβδί, ποιον αγαπημένο σας ήρωα παραμυθιού θα ζωντανεύατε;
"Το μαγικό ραβδί νομίζω ότι το έχω. Θα ζωντάνευα τον Πίτερ Παν, γιατί πετάει, ταξιδεύει παντού, παραμένει για πάντα νέος, γελάει πολύ, ξέρει να αγαπάει, είναι αρχηγός, ζει σε ένα μαγικό μέρος, δεν έχω πάει ποτέ στη Χώρα του Ποτέ, πολεμάει τους κακούς με στυλ, έχει πολλούς αληθινούς φίλους, δεν τον έχω δει να αρρωσταίνει, έχει κολλητή του μια μικροσκοπική νεράϊδα, ξέρει από ασημόσκονη, δεν οδηγεί, δεν εκνευρίζεται, πηγαίνει παντού πετώντας. Και θα μου μάθει και να πετάω...
7. Σε μια μάλλον άσχημη μέρα, τι είναι αυτό που σας φτιάχνει το κέφι;
"Τρώω κάτι που μου αρέσει. Σοκολάτα μέχρι να ζαλιστώ. Πίνω ζεστό νερό με λεμόνι ή πράσινο τσάι. Σε ποσότητα. Χορεύω. Κοιμάμαι. Ακούω μουσική και τραγουδάω. Ένα καυτό μπάνιο. Μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Στην παραλία. Χειμώνα ή καλοκαίρι. Παίρνω τηλέφωνο ή ακόμη καλύτερα συναντώ την αδελφή μου ή την καλύτερή μου φίλη. Λέω στις κόρες μου ότι είναι Παγκόσμια Ημέρα Ζουλήγματος και δεν τις αφήνω να φύγουν από την αγκαλιά μου. Κοιμάμαι. Και ξυπνάω.
- Τι είναι προτιμότερο; Μια ωραία γυναίκα, ή μια γυναίκα με στυλ;
"Για μένα δεν έχει σημασία να είσαι ωραία ή να έχεις στυλ.
Αυτό που είναι προτιμότερο είναι να μπορείς να χαμογελάς, να φροντίζεις τον εαυτό σου μέσα κι έξω, να γυμνάζεσαι, να προσέχεις τι τρως, χωρίς υπερβολές, να διαβάζεις, να μελετάς αυτά που σε ενδιαφέρουν, να βελτιώνεσαι, να γίνεσαι καλύτερος, να ζεις την ηλικία σου, να μην αγοράζεις τη βιτρίνα, να μην φοράς τις σελίδες των περιοδικών, να συμβουλεύεσαι τον καθρέφτη σου, να νιώθεις όμορφη, στο σπίτι, όταν περπατάς, όταν βγαίνεις έξω, τη μέρα, τη νύχτα, να έχεις στυλ, δικό σου στυλ, όχι δανεικό, αλλά στυλ που ταιριάζει απόλυτα στην προσωπικότητά σου.
Μια ωραία γυναίκα είναι μια χαμογελαστή γυναίκα, θετική και αισιόδοξη, που ξέρει να τολμά και να κερδίζει. Όπως λέει και το τραγούδι, "You're never fully dressed without a smile".
- Τι είναι ομορφιά για εσάς;
"Ομορφιά για μένα σημαίνει ζεστή καρδιά και αγκαλιά, καθαρό πρόσωπο, διάπλατο χαμόγελο, γενναιοδωρία, αλληλεγγύη, φιλία, θετική σκέψη, φροντίδα, υγεία, ψυχή, ανοιχτό βλέμμα, διάθεση για περιπέτεια, καλοσύνη, ευγένεια, εξέλιξη, προσπάθεια, συντροφικότητα, το χουρχουρητό μιας γάτας, η ανάποδη αγκαλιά ενός σκύλου που κάθεται ανάσκελα στο πάτωμα, παραδίνεται, σε εμπιστεύεται και περιμένει να τον χαϊδέψεις, ενώ ταυτόχρονα κουνάει την ουρά του, σκουπίζοντας το παρκέ ή το πεζοδρόμιο.
-Θα μπορούσατε να ζήσετε χωρίς σοκολάτα;
¨Φυσικά και θα μπορούσα. Είναι μεγάλη παγίδα να μην μπορούμε να αποκοπούμε από κάποιες συνήθειες και προσωπική άσκηση μαζί. Μπορεί να μην καπνίζω, να μην πίνω καφέ ή αλκοόλ, επειδή δεν μου άρεσαν ποτέ, αλλά η σοκολάτα αποτελεί για μένα θέμα είδος εθισμού. Υπήρχαν περίοδοι στη ζωή μου που έτρωγα σοκολάτα, σοκολατένιο γλυκό, σουφλέ, μους, τάρτα, σφολιάτα, πίτσα με σοκολάτα, μπανάνα με σοκολάτα, κρέπα με σοκολάτα, κάθε μέρα, και σήμερα έχω καταφέρει να ικανοποιούμαι με μαύρη σοκολάτα, ένα κομμάτι bitter σοκολάτα ή ακόμη και καθόλου. Αυτό δεν σημαίνει πως όταν θα βγω έξω να φάω, το πρώτο πράγμα που κοιτάω στον κατάλογο δεν είναι τι γλυκά υπάρχουν. Προφιτερόλ; Χωρίς τα σουδάκια, παρακαλώ. Γιατί η σοκολάτα δεν νοθεύεται. Πρέπει να είναι ατόφια, χωρίς ποτό, εσπεριδοειδή, εκπλήξεις. 100% σοκολάτα σε μικρές ή μεγάλες δόσεις.
Όπως, σε μικρές ή μεγάλες δόσεις, θα σας προέτρεπα προσωπικά, χωρίς ενδοιασμό κανένα, να επισκέπτεστε καθημερινά το Sandy Times, κυρίως, για να περνάτε καλά.
...Κα Τσαντάκη, σας ευχαριστώ πολύ.
Ειρήνη Κάντζα
